Tijd voor een update

De vorige keer dat ik heb geschreven is alweer een behoorlijk tijdje geleden. Team Gorredijk (Robert en Niels) heeft denk ik de boel wat in de war geschopt. Waar te beginnen? De laatste keer dat ik heb geschreven ben ik vanuit Nicaragua terug gereisd naar Costa rica. Dit heb ik samen met een Engelse jongen gedaan die ik was tegen gekomen in het hostel in Leon. We zijn eerat gereisd naar San Jose, waarna we de volgende ochtend meteen de bus hebben gepakt naar Jaco, een plekje aan de westkust. Dit plekje stond voornamelijk bekend om het surfen en het feesten wat we daar uiteraard ook hebben gedaan. Het leuke bij het hostel was dat er een Peruaanse man was die rondreisde en die kok als beroep had. Om zijn reis te kunnen financieren ging hij voor de mensen in het hostel eten koken. We konden hier bestellen wat we wilden en hij ging het maken voor een leuke prijs. Echt heerlijk eten. Hierna zijn we doorgereisd naar Manuel antonio waar ik Robert en Niels ook zouden komen. Het was leuk om hun weer te zien. We sliepen in een hostel met drie verschillende zwembaden, waar we overdag bij het zwembad of het strand lagen en in de avond wat gingen drinken. Omdat manuel antonio een groot nationaal park was kon je hier veel wilde dieren zien. Het meest bijzondere wat we hier zagen was toen we bij ons zwembad lagen en we ineens een luiaard in een boom bij het zwembad zagen klimmen. Na Manuel Antonio zijn we naar de andere kant van het land gereisd, Puerto Viejo, wat vlakbij Panama ligt en aan de Caribische zee zit. Hier zijn we 5 nachten verbleven en hebben we oud en nieuw gevierd. Hierna hebben we besloten om nog een paar dagen naar Bocas del Toro te gaan in Panama. Dit zijn allerlei kleine eilandjes met prachtige strandjes en karaktiristieke dorpjes. Ik denk dat dit een van de mooiste stranden waren waar ik ooit ben geweest. Vanaf Panama zijn we weer terug gereisd naar San Jose om door te vliegen naar Guatemala. We kwamen aan in Guatemala City maar omdat dit niet echt een leuke en veilige stad was zijn we meteen doorgereisd naar Antigua. We waren van plan om de tweede dag een vulkaantocht te doen maar omdat Robert en Niels niet helemaal fit waren hebben we besloten om het 2 dagen uit te stellen. Dit was maar goed ook want ondanks dat Robert en Niels wel fit waren op de dag van de tocht hadden ze het behoorlijk zwaar. We zijn op een zondagochtend rond half 8 gaan verzamelen, kregen ontbijt en kleding voor de tocht en gingen rond 9 uur richting de vulkaan. We moesten eerst een uur in een busje zitten waarna we vervolgens met een groep van zo'n 20 personen aan de tocht waren begonnen. Het weer was niet top. Het was bewolkt en tijdens onze tocht van 5 uur konden we helaas niks zien van het uitzicht. Rond 4 uur waren we bij ons basiskamp, waar we sliepen in houten hutjes. Vanaf dit kamp zouden we de vulkaan moeten kunnen zien maar dit was helaas nog niet het geval. Gelukkig klaarde het weer enkele uren later op en hadden we in de avond een prachtig uitzicht op de vulkaan die elke paar minuten uitbarste. Super bijzonder om te zien. Voor de liefhebbers heb ik uiteraard wel foto's. De volgende ochtend zijn we teruggelopen naar beneden, wat gelukkig een stuk sneller ging, namelijk in 2 uurtjes. Lokale mensen organiseren wedstrijden wie het snelste de vulkaan kunnen beklimmen en weer naar beneden kunnen gaan. Onze gids zijn record was in 2 uren van onder naar boven en weer terug. Hij sprinte vanaf de top in 21 minuten naar beneden. Voor de duidelijkheid; in die twee uren dat wij naar beneden liepen hebben wij dit ook op ons snelst gedaan en konden we op vele stukken naar beneden rennen. Behoorlijk rappe en behendige mannetjes waren dit dus. De volgende dag was het alweer tijd om afscheid te nemen van Robert en Niels. Na drie weken in stapelbedden te slapen en soms koude douches te hebben vonden ze het wel weer mooi geweest. Het was top dat ze drie weken met mij mee wilden reizen en het was een ervaring waar we nog lang over kunnen praten. Dit betekende voor mij dus weer dat ik alleen op pad kon. Ik ben hierna doorgegaan naar Lake Atitlan, waar ik 5 nachten ben geweest. Dit was een mooi meer maar naast relaxen was hier vrij weinig te doen. Ik zou eigenlijk eerder door naar een volgende plek maar omdat ik de avond voor vertrek mij ineens niet goed voelde heb ik dit maar een dagje uitgesteld. Gelukkig bleef het bij 1 mindere dag en kon ik door naar Chemuc Champey. We vertrokken in de ochtend rond 7 uur en kwamen in de avond rond half 7 aan. Lang dagje dus. De volgende ochtend werden we wakker in een prachtig hostel in een bergdorpje met een prachtige omgeving. We gingen rond 9 uur in de ochtend weg met een volle jeep richting het nationale park van Chemuc Champey. We zijn eerst een grot in gegaan met allemaal een kaars in onze hand om de grot te verkennen. Hierna hebben we een klim gedaan van ongeveer een halfuur om vanaf een mooi viewpoint uitzicht te hebben op het nationale park. Na deze klim zijn we de rivier ingedoken, een van de mooiste plekken waar ik heb gezwommen. Bij terugkomst hebben we bij het hostel in een hottub gezeten met een biertje in onze hand om te kunnen genieten van het prachtige uitzicht. De volgende dag hebben we niet zo veel gedaan omdat het regende. Verplicht weer wat biertjes drinken tegen de verveling dus. De dag erna zijn we doorgereisd naar Flores, wat weer zo'n 10 uren duurde. We hebben meteen een tour geboekt om de volgende ochtend om half 5 te vertrekken naar de maya ruïnes in Tikal. De eerste ruïnes dateerden van ongeveer 700 na christus. Doordat de jungle de hele maya stad had overgenomen in de loop der jaren, is het voor de archeologen erg moeilijk om de ruïnes heel te houden. Van deze stad is dan ook slechts 50% van de ruïnes te zien omdat de rest overheerst is door bomen. Vanaf nu hoop ik weer de draad op te kunnen pakken met het schrijven en minimaal elke week een update te geven. Mijn terugvlucht staat gepland over 4 weken, maar de kans is aanwezig dat ik nog wat langer blijf reizen.